این کشته فتاده به هامون حسین توست 

وین صید دست و پا زده در خون حسین توست 

این نخل تر کز آتش جانسوز تشنگی 

دود از زمین رسانده به گردون حسین توست 

این ماهی فتاده به دریای خون که هست  

زخم از ستاره بر تنش افزون حسین توست  

این خشک لب فتاده ی ممنوع از فرات 

کز خون او زمین شده گلگون حسین توست  

این شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه 

خرگاه از این جهان زده زده بیرون حسین توست  

این قالب طپان که چنین مانده بر زمین 

شاه شهید ناشده مدفون حسین توست  

پس روی در بقیع و به زهرا خطاب کرد 

مرغ هوا و ماهی دریا کباب کرد